Zor çok zor! İlimiz kamu hastaneleri yöneticileri eylem planlarını hazırladı. Evlerine gitmek istemeyen sağlık emekçileri için hastanelere yakın mesafede olan sosyal tesis, otel ve yurtlar ayarlanmaya, tahsis edilmeye başlandı… Hastane yöneticileri evlerinde kalmak istemeyen sağlıkçıların taleplerini almaya başladıklarını söylediler… *** Şimdi sizlere daha birkaç gün önce ilimizdeki bir kamu hastanesinde yoğun bakım ünitesinde çalışan bir kahraman hemşirenin vasiyetini paylaşacağım… Buyurun… “Ben yoğun bakım hemşiresiyim. Yaklaşık 20 yıldır çalışıyorum. 20 yıl daha çalışırım eyvallah. Bir gün ‘of’ demedim. Bundan sonra da demem. Hastalarımdan çok kereler çeşitli hastalıklar kaptığım oldu. Saldırıya maruz kaldığım da oldu takdir edildiğim de. İlk defa korkuyorum… Ailemin tek çalışanıyım. 17 yaşında bir oğlum var. Onu babasız büyüttüm. Alın terimle, emeğimle. Kimseye minnetim olmadı. Şimdi korkuyorum çünkü ona temiz adımdan başka bırakacak bir şeyim yok. Eğer bu işten yenik düşersem, ülkeme vasiyetimdir… Evladımı okutun lütfen. Çok iyi bir çocuktur. Dersleri de iyidir. Hayvanları sever, gözetir. Tarihçi olmak istiyor. Okuyor, araştırıyor. Öğretmenleri de değer veriyor ona… Siz de emanetime değer verin. Yavrumu okutun!” Gelecekten umudu kesmek, geleceğe kaygı ile bakmak ne acı… İnanın yürek atmakta tereddüt ediyor…